Χάραμα θέλω να `ναι, κι εγώ να ξαγρυπνώ,
σαν όλους που πονάνε, με σπίρτο και καπνό,
η πόρτα να χτυπήσει, στο βάθρο της εσύ,
παλιό τρελό μεθύσι, αγάπη μου χρυσή.
Χάραμα, γλυκοχάραμα, σαν στόμα φιλημένο,
και με πενιές του μπαγλαμά, σημαιοστολισμένο.
Χάραμα είχες φύγει και χάραμα θα `ρθείς
με την καρδιά ν’ ανοίγει, να μπεις να ζεσταθείς
τα όσα μου `χες κάνει θα σβήσουνε με μιας
γύρνα κι έχω πεθάνει, πουλί της ερημιάς.
Χάραμα, γλυκοχάραμα, σαν στόμα φιλημένο,
και με πενιές του μπαγλαμά, σημαιοστολισμένο.