Γεννήθηκα στα βάσανα
μεγάλωσα στην μπόρα
μια μέρα δεν εχάρηκα
δεν ξένοιασα μια ώρα.
Γιατί βρε άστατε ντουνιά
μου δείχνεις τόση απονιά.
Γυναίκα δε μ’ αγάπησε
πιστό δε βρήκα φίλο
κι όπου συμπόνια ζήτησα
με διώξαν σαν το σκύλο.
Γιατί βρε άστατε ντουνιά
μου δείχνεις τόση απονιά.
Και στο ποτήρι το `ριξα
τον πόνο να γλυκάνω
αφού κανείς δε νοιάζεται
κι αν ζήσω κι αν πεθάνω.
Γιατί βρε άστατε ντουνιά
μου δείχνεις τόση απονιά.