Είχε στην άκρη των χειλιών
του ήλιου το χαμόγελο
είχε στην άκρη του ματιού
μια στέρνα με χρυσάφι
Είχε στα δάχτυλα το χάδι
που διώχνει το σκοτάδι
γι’ αυτό σε είπαν φως
Είδα στο τζάμι ν’ ανασαίνουν
ελπίδες και τριαντάφυλλα
Είδα το χέρι σου να τρέμει
ζητώντας την αλήθεια
Κι είδα συντρίμμια τον καθρέφτη
και τ’ όνειρο να πέφτει
στην πόλη που γερνά
Κάποιος σιγοκλαίει σε μια γωνιά
κι αυτοί κρυφοκοιτάζονται
Κάποιος μιλάει ψιθυριστά
κι οι άλλοι κρυφακούνε
Στο πάρκο πληθαίνουν τα παιδιά
και μεσ’ την ερημιά
μαθαίνουν τη ζωή