Με την Ελλάδα στην καρδιά κ μ’ άδειο πορτοφόλι
πήρα τα μάτια μου ξανά για την αιώνια πόλη
Σε περιμένω να φανείς στο Κολοσσαίο απ’ έξω
με άγχος να με θυμηθείς
και δύναμη ν’ αντέξω..
20 χρόνια μα σαν χθες που έχουμε να βρεθούμε
στη Ρώμη όλοι οι φοιτητές έτυχε να μπλεχτούμε
μα τότε αλλιώς την είχα δει, δε σου `χα δώσει αξία
εσύ εδώ εγώ εκεί
κι οι 2 χωρίς πτυχία
Μα να η άτιμη ζωή πως τα φέρνει
όσα δίνει στην αρχή πώς τα παίρνει
που ήμουν άνετος κ εσύ η ρηγμένη
που στον έρωτα δεν είχα τρόπο..
Τόσα χρόνια γι’ αυτό να πονάω
που δε σου `πα ποτέ σ’ αγαπάω
και κατάντησα un tipo melancolico
μπατίρης ma non troppo
Ξέρω θα `ρθεις καμαρωτά και με τον οδηγό σου
θα πεις buongiorno κι μετά μην χάνεις τον καιρό σου
Όμως στο τέλος θ’ αφεθείς όπου η καρδιά σε πάει
γιατί ο παλιός συμφοιτητής...
έμαθε ν’ αγαπάει..
Μα να η άτιμη ζωή πως τα φέρνει
όσα δίνει στην αρχή πώς τα παίρνει
που ήμουν άνετος κ εσύ η ριγμένη
που στον έρωτα δεν είχα τρόπο..
Τόσα χρόνια γι’ αυτό να πονάω
που δε σου `πα ποτέ σ’ αγαπάω
και κατάντησα un tipo melancolico
μπατίρης ma non troppo
άτιμη ζωή..
Τόσα χρόνια γι’ αυτό να πονάω
που δε σου `πα ποτέ σ’ αγαπάω
και κατάντησα un tipo melancolico
μπατίρης ma non troppo
άτιμη ζωή..