Έβαλε λεπίδι ο χάρος μες στο σπίτι μου
εσένα αφήνω μοναχά
μου φώναξε αλήτη μου.
Εσένα αφήνω μοναχά ίσως μυαλό και βάλεις
γιατί ούτε για την κόλαση
αμαρτωλέ δεν κάνεις.
Άρπαξε έτσι και διαμάντια για καπρίτσιο του και νάζι
κι άφησε έναν αλήτη αχ, πατέρα μου στο σπίτι
τ’ όνομα σου να ντροπιάζει.
Άφησε εμένα γιατί ήμουν το παράσιτο
να βλέπουν και να καίγονται
οι συγγενείς τον άσωτο.
Όπου ακουμπώ λερώνονται στο πέρασμα μου
τη δυστυχία να σκορπώ
είναι το χάρισμα μου.
Άρπαξε έτσι και διαμάντια για καπρίτσιο του και νάζι
κι άφησε έναν αλήτη αχ, πατέρα μου στο σπίτι
τ’ όνομα σου να ντροπιάζει.
Όμορφες αγάπες στο πλάι μου χτικιάσανε
στο βούρκο κατρακύλησαν
και τη φωλιά τους φτιάξανε.
Στο σώμα μου το αμαρτωλό λεπίδι δε σηκώνει
στο στρέμμα των αμαρτιών
η κόψη του μπουκώνει.