Στο μπαλκόνι κάθομαι ξανά
σκέψεις μελαγχολικές και πάλι κάνω,
πάλι απ’ την αρχή ζω τα παλιά
νιώθω ακόμα μια φορά ότι σε χάνω.
Σκέφτομαι πως εύκολα πολύ
με προσπέρασες και πήγες παρακάτω,
λέγοντας η αγάπη είναι μικρή
δεν κρατάει μια ζωή στο κάτω κάτω.
Μόνο η δική μου καρδιά
δεν έχει πάψει να χτυπά όσα κι αν πέρασε,
μόνο η δική μου καρδιά
που δεν της ρίχνεις μια ματιά δεν σε προσπέρασε.
Μόνο η δική μου καρδιά
μια γυναίκα αγαπά όσο κι αν έλειψε,
μόνο η δική μου καρδιά
που εγκατέλειψες εσύ δεν σ’ εγκατέλειψε.
Θα ‘θελα να ήσουν τώρα εδώ
έχω τόσες απορίες να μου λύσεις,
πως μπορώ κι ακόμα σ’ αγαπώ
κι εσύ θέλεις σαν βιβλίο να με κλείσεις.
Είχα ένα όνειρο κρυφό
απ’ την τόση μοναξιά πως θα με σώσεις,
ξέχασα όση ώρα σου μιλώ
όσα ένιωσα ποτέ σου δεν θα νιώσεις.
Μόνο η δική μου καρδιά
δεν έχει πάψει να χτυπά όσα κι αν πέρασε,
μόνο η δική μου καρδιά
που δεν της ρίχνεις μια ματιά δεν σε προσπέρασε.
Μόνο η δική μου καρδιά
μια γυναίκα αγαπά όσο κι αν έλειψε,
μόνο η δική μου καρδιά
που εγκατέλειψες εσύ δεν σ’ εγκατέλειψε.