Δυό σφαίρες στο Αιγάλεω, επέσαν χθες το βράδυ,
την ώρα που χωρίζαμε κι ορμούσε το σκοτάδι.
Δυό σφαίρες στο Αιγάλεω, χορέψαν μες στην νύχτα,
και πάγωσε στα χείλη μας, μισή η καληνύχτα.
Μπορεί να ήταν του ληστή, που κυνηγά τον χρόνο,
μπορεί κι ενός αυτόχειρα, που εγώ τον ξέρω μόνο.
Μπορεί κι ενός αυτόχειρα, που εγώ τον ξέρω μόνο,
μπορεί να ήταν του ληστή, που κυνηγά τον χρόνο.
Σε πήγα ως την πόρτα σου, σου είπα καλή τύχη,
μα δεν αναρωτήθηκες, ποιόν να 'χουνε πετύχει.
Δυό σφαίρες στο Αιγάλεω, μια τρίτη στο Χαιδάρι,
εκείνη που δεν άκουσες, σε είχε ο ύπνος πάρει.
Μπορεί να ήταν του ληστή, που κυνηγά τον χρόνο,
μπορεί κι ενός αυτόχειρα, που εγώ τον ξέρω μόνο.
Μπορεί κι ενός αυτόχειρα, που εγώ τον ξέρω μόνο,
μπορεί να ήταν του ληστή, που κυνηγά τον χρόνο.