Δεν έχω τίποτα στον κόσμο να αφήσω
κι ότι μου άφησε ο κόσμος δεν το θέλω
κι αφού βαρέθηκα τον άνθρωπο να κάνω
φτερά θα βάλω στα πλευρά μου να πετάξω
Χωρίς πορεία το ταξίδι μου θα φτιάξω
και μέσα στο μυαλό μου θα σε ψάξω
έξω απ’ το σπίτι έχασα τα λογικά μου
τον εαυτό μου δεν τον θέλω πια κοντά μου
Και φεύγω απ’ το κορμί μου σαν δραπέτης
φεύγω δε θέλω να είμαι πια επαίτης
Χαλκιδική και αμμουδιά και μεσημέρι
και το χεράκι σου σφιγμένο μ’ άλλο χέρι
ο κόσμος χάθηκε στα μάτια μου σκοτάδι
ματώνει η σκέψη μου ματώνει και η καρδιά μου
Χωρίς πορεία το ταξίδι μου θα φτιάξω
και μέσα στο μυαλό μου θα σε ψάξω
έξω απ’ το σπίτι έχασα τα λογικά μου
τον εαυτό μου δεν τον θέλω πια κοντά μου
Και φεύγω απ’ το κορμί μου σαν δραπέτης
φεύγω δε θέλω να είμαι πια επαίτης
Φεύγω