Το κορίτσι π’ αγαπώ,
τ’ αγαπάνε άλλοι χίλιοι
κι όλοι λένε "αχ, τι χείλη",
σαν κουμπώνει τις ζαρτιέρες,
ε, γι’ αυτό είναι κι οι φίλοι,
όχι δα, ούτε με σφαίρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες.
Το κορίτσι π’ αγαπώ,
τ’ αγαπάν άλλοι εκατό,
τους μιλά στον ενικό
κι όλο νάζια είναι και τρέλες
και φιλιά και γενικώς,
όχι δα, ούτε με σφαίρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες.
Το κορίτσι π’ αγαπώ,
βάζει κάτω άλλοι δέκα
κι όλοι λένε "τί γυναίκα"
σαν αρχίζει τις φοβέρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες.
Το κορίτσι π’ αγαπώ,
τ’ αγαπάω μόνο εγώ
κι είναι τόσο φυσικό
που πετάω στους αιθέρες
μη μασάς!! κι εμείς εδώ!! όχι δα, ούτε με σφαίρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες.
Το κορίτσι π’ αγαπώ,
μόνο εμένανε αγαπάει
κι είναι ευνόητο ότι το πάει
για κουλούρα και για βέρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες,
όχι δα, ούτε με σφαίρες.