Βυθισμένος στα πιο βαθιά σκοτάδια μου
Τυλιγμένος σε ψεύτικα κοράλια
Τώρα η ζάλη γεμίζει το ποτήρι μου
Η νύχτα πάλι κερδίζει το παιχνίδι μου
Μα τα κορμιά τη νύχτα χάνονται
Και τα φιλιά σκορπάνε στον αέρα
Ποια σιωπή κι απόψε σε θυμίζει φως μου
Και μες στην ψυχή δεν ξημερώνει η μέρα.
Χαραγμένα και πονεμένα λόγια μου
Πόσο αξίζει στον κόσμο σου ένα ψέμα
Θα ξανάρθω με οδηγό τα χνάρια σου
Θα υπάρχω στο απέραντο απ’ τα μάτια σου.
Μα τα κορμιά τη νύχτα χάνονται
Και τα φιλιά σκορπάνε στον αέρα
Ποια σιωπή κι απόψε σε θυμίζει πάλι
Και μες στην ψυχή δεν ξημερώνει η μέρα.
Μα τα κορμιά τη νύχτα χάνονται
Και τα φιλιά σκορπάνε στον αέρα
Ποια σιωπή κι απόψε σε θυμίζει φως μου
Και μες στην ψυχή δεν ξημερώνει η μέρα.