Χιλιάδες λέξεις...Τόσες που φοβήθηκα...
Σιωπές χιλιάδες, μέσα στην άδεια ζωή του απείρου μου.
Κι όμως η σκέψη μου σταμάτησε μπροστά στα δικά σου μάτια.
Μπροστά στα δικά σου μάτια
για να σου πει ένα μεγάλο σ’ αγαπώ.
Δεν άντεξα, έσπασα...
Μικρά κομμάτια...δεν άντεξα..
Κι όμως κι όμως είμαι ακόμα εδώ
μ’ έναν ήλιο στα μάτια...Και τη βροχή μέσα μου.
Και τη βροχή...
Είναι η βροχή που φοβάμαι να δω
μέσα στη στάχτη κομμάτια ψυχές μου
στον Άδη πηγαίνω, μνήμες να ζω
κι όνειρα κρύβω στις μαύρες χαρές μου, βυθός.
Στενάζουν, πνίγουν οι σκέψεις
κι όμως χαμένος, μικρός...Μιλάω μόνο για σένα...
Χιλιάδες λέξεις, τόσες που φοβήθηκα.
Σιωπές χιλιάδες μέσα στην άδεια ζωή του απείρου μου.
Κι όμως η σκέψη μου σταμάτησε μπροστά στα δικά σου μάτια
να σου πει ένα μεγάλο σ’ αγαπώ.
Δεν άντεξα, έσπασα μικρά κομμάτια κι όμως είμαι εδώ
σαν τη βροχή που φοβάμαι να δω
μέσα στη στάχτη κομμάτια οι ψυχές μου.
Στον Άδη πηγαίνω μνήμες να ζω
κι όνειρα κρύα...
Βυθός, στενάζουν γύρω οι σκέψεις.
Κι όμως, χαμένος, μικρός, μιλάω μόνο για σένα...