Τα τραγούδια που σου γράφω είναι σιωπές,
οι σιωπές σου που αφήνονται τη νύχτα,
γίνονται γέλια και φεγγάρια μες στο χτες
που δείχνουν δρόμο πριν να πούνε καληνύχτα.
Δεν έχουν σύνορα, δεν έχουν φυλακές
μόνη πατρίδα τους εσύ και μόνος τρόπος
κι αν κάνουν όνειρα να μη ρωτάς γιατί,
μόνη τους έρημος εσύ και άγιος τόπος.
Όμως εσύ δεν είσαι κανενός
μόνο για μένα ένας φάρος που έχει ανάψει,
είσαι ένα σύννεφο που θέλει ουρανό
κι ουρανός που θέλει σύννεφο να ψάξει.
Τα τραγούδια που σου γράφω είναι φωτιές
κι αναρωτιέσαι ποιος χειμώνας θα τις σβήσει,
όμως τα όνειρα δεν έχουν εποχές
έχουν μονάχα μιας αλήθειας το μεθύσι.
Κι αν θα χαθείς όπως ήρθες ξαφνικά
πάλι σιωπή θα βρω μπροστά μου και θα γράψω,
ξέρω θα πεις πως λέω ψέματα αλλά
πάλι σε σένα θα γυρίσω να το ψάξω.
Κι όμως εσύ δεν είσαι κανενός
μόνο για μένα ένας φάρος που έχει ανάψει,
είσαι ένα σύννεφο που θέλει ουρανό
κι ουρανός που θέλει σύννεφο να ψάξει.