Φύσηξε ένας άνεμος σε πήρε μακριά
είπαν πως γελούσες κι είχες βγάλει φτερά
κάτι σε τραβούσε απ’ το γιακά δηλαδή
πέρα εκεί στην Αφρική
δε σε εμπόδισε που ήταν Πρωτοχρονιά
ούτε οι συγγενείς σου που τα βρήκαν ξανά
πήγες στο περίπτερο να πάρεις καπνό
απ’ το ενενηνταοχτώ.
Χαμόγελο μικρού παιδιού
και μια βραχνάδα στη φωνή σου
μενεξεδένιο βλέμμα δειλινού
κουτσή κιθάρα η αποσκευή σου.
Βήμα αλαφροϊσκιωτο χωρίς φραμπαλά
πάντοτε ξεκρέμαστος καβάντζα καμιά
είχες κάτι κόντρες με αρχές και δομές
σταθερο ποιητικές
κάποιες χαζογκόμενες σου κάναν βουντού
ήρθε κι η Λαρίσα σοσιαλίστρια φλού
σε έψηνε στο καμπινγκ να της κάνεις παιδί
τώρα οι δυο τους στη Χιλή.
Φτάσανε στα αφτιά μου σπόντες για επιστροφή
όμως στην Αθήνα έχουν ανοίξει οι ασκοί
πάλι τύποι άγνωστοι με πολιτικά
ρίχνουν λάδι στη φωτιά
ξέρω πως βαραίνει η νοσταλγία το αλκοόλ
όταν βρίσκει φλέβα η δίψα για ροκ εντ ρολ
μα οι παλιές αγάπες έχουν βγάλει κεντρί
παίρνει η μπάλα όποιον βρεί.
Γι’ αυτό κρατήσου εκεί μακριά
βαθιά στην έρημο κι ας καίει
αντί να σέρνεσαι στη παγωνιά
και στη ξεφτίλα every day.
Χαμόγελο μικρού παιδιού
και μια βραχνάδα στη φωνή σου
μενεξεδένιο βλέμμα δειλινού
κουτσή κιθάρα η αποσκευή σου.