Σταμάτης Κραουνάκης - Στη Γρανάδα ( Γαζέλα του νεκρού παιδιού ) 歌词

Στη Γρανάδα
κάθε απόγευμα πεθαίνει ένα παιδί,
κάθε απόγευμα κάθεται το νερό
να κουβεντιάσει με τους φίλους του.

Οι νεκροί φορούν φτερά από μούσκλια
ο άνεμος ο καθαρός κι ο άλλος ο συννεφιασμένος
είναι δυο φασιανοί που περνούν ανάμεσα στους πύργους
κι η μέρα κλειδωμένο αγόρι.

Κανένα πέταγμα κορυδαλλού στον αέρα
όταν σ’ αντάμωσα μέσα στην κρασοσπηλιά.
Όταν πνιγόσουνα στον ποταμό
χαμένο ψίχουλο από σύννεφο δεν απόμεινε στη γη.

Κανένα πέταγμα κορυδαλλού στον αέρα

όταν σ’ αντάμωσα μέσα στην κρασοσπηλιά.

Όταν πνιγόσουνα στον ποταμό
χαμένο ψίχουλο από σύννεφο δεν απόμεινε στη γη.

Κάποιος νερογίγαντας σωριάστηκε πάνω στα βουνά
και κατρακύλησε η κοιλάδα με σκυλιά και κρίνα.
Με των χεριών μου το μενεξεδένιο ίσκιο
το κορμί σου ήταν νεκρό, ήταν νεκρό στην ποταμιά.
Ένας αρχάγγελος της παγωνιάς.