Δεν παραδέχεσαι ότι φταις
κι ούτε μυαλό πια βάζεις
κι όλο γελάς αντί να κλαις
και θύμα με φωνάζεις.
Αδερφέ μου, αδερφέ μου, αδερφάκι μου,
έλα πάρε απ’ τα χείλη το φαρμάκι μου,
μια γυναίκα είν’ η ζωή μου και το πάθος μου,
μέχρι πότε θα πληρώνω αυτό το λάθος μου.
Σκαλί - σκαλί θ’ ανέβω
της απονιάς το δρόμο
κι απ’ τον καημό θα λυτρωθώ
σαν φύγω απ’ τον κόσμο.
Αδερφέ μου, αδερφέ μου, αδερφάκι μου,
έλα πάρε απ’ τα χείλη το φαρμάκι μου,
μια γυναίκα είν’ η ζωή μου και το πάθος μου,
μέχρι πότε θα πληρώνω αυτό το λάθος μου.