Απόψε πάλι σκεφτικός
είναι ο γέρο ναυτικός
Τι συλλογίζεται και αναστενάζει
Τι πόνο κρύβει στη καρδιά
καραβοτσακισμένος πια
Στα νιάτα του αγάπησε
κι ένα πρωί μπαρκάρισε
και χρόνια πέρασαν για να γυρίσει
Του είπαν σαν ήρθε ένα πρωί
την πήρε ο χάρος μιαν αυγή
Και από τότε μονάχος
ο ασπρομάλλης ναυτικός
τα χρόνια πέρασε δυστυχισμένα
Σέρνει το βήμα του βαρύ
ακουμπισμένος στο ραβδί