Η αφρόκρεμα του εβδομήντα πενηντάρισε,
αγκαλίτσα με την εξουσία, ντελαπάρισε.
Πάει και τους χάσαμε, όπα και τους μάθαμε,
πάλι εμείς την πάθαμε,
άλλοι στα παλάτια τους κι άλλοι στα σοκάκια τους
μήνυμα δε λάβαμε.
Γιώτα – χι και ένα μέρισμα
μες στη Σοφοκλέους
και κοιλίτσα και διαμέρισμα
με χρυσά κλειδιά,
και γραφείο για το πόπολο
στη Θεμιστοκλέους
και δεν πάει να κουρεύεται
η φτωχολογιά.
Η αφρόκρεμα του εβδομήντα μες στα γκρίζα της,
στραβοπάτησε και βγήκε έξω απ’ την πορεία της,
και εμείς στην άκρη μας πέφτουμε στη νάρκη μας,
τι ποτό μας κέρασε;
κι όλα τα ξεχάσαμε, τίποτα δε μάθαμε,
τ’ όνειρό μας γέρασε.
Γιώτα – χι και ένα μέρισμα
μες στη Σοφοκλέους
και κοιλίτσα και διαμέρισμα
με χρυσά κλειδιά,
και γραφείο για το πόπολο
στη Θεμιστοκλέους
και δεν πάει να κουρεύεται
η φτωχολογιά.