Τι με κοιτάς;
Δε με γνωρίζεις;
Είμαι εγώ που τη ζωή μου την ορίζεις
Εγώ που πέθανα στα καταφύγια
Που βρήκα θάνατο μια μέρα ακαριαίο
Που ένιωσα πείνα στη ζωή μου την επίγεια
Εγώ που πνίγηκα μια νύχτα στο αιγαίο
Τι με κοιτάς; Μ’ αυτά τα μάτια
Είμαι εγώ που σου γκρεμίζω τα παλάτια
Εγώ που θα `ρχομαι στον ύπνο σου τα βράδια
Να σου ζητάω αγκαλιές και τρυφερότητα
Που όσο ζούσα δεν τα χάρηκα τα χάδια
Μα έγινα πρώτο θέμα στην επικαιρότητα
Τι με κοιτάς; Τι με λυπάσαι;
Είμαι εκείνο που δε θέλεις να θυμάσαι
Ήμουν στη Σμύρνη όταν πηδάγανε στα πλοία
σε ένα υπόγειο στο Ιράκ όταν γκρεμίστηκε
τριών χρονών με βομβαρδίσαν στη Συρία
στο Βελιγράδι έγινα στάχτη που σκορπίστηκε
Μη με κοιτάς ζητώ συγγνώμη
Δε μου ζητήσαν ούτε μια φορά τη γνώμη
Δε με ρωτήσανε να γεννηθώ αν θέλω
Ούτε αν θέλω να με δείξουν στις ειδήσεις
Απ’ την ανατολή έτυχε να ανατέλλω
Και έτσι να δύσω σε κάποια γωνιά της δύσης