Στ’ ουρανού την άκρη μέρα κύλισε
το πικρό μου δάκρυ δε σε λύγισε.
Μόνος ταξιδεύεις δίχως γυρισμό
δρόμος που με βγάζει σε βαθύ γκρεμό.
Αχ πουλί μου ξένο ποιος σε πλήγωσε.
Η χαρά του κόσμου δε σε ζύγωσε.
Α, αχ πουλί μου ξένο βρες μου έναν σκοπό
γράφω δυο λογάκια πως τον αγαπώ
Το στερνό σου αντίο το `πες Κυριακή
η αγάπη τώρα είναι μακρινή.
Με παιδεύει ο πόνος ο καφές πικρός
να γυρίσεις πάλι πόθος μου κρυφός.
Αχ πουλί μου ξένο ποιος σε πλήγωσε.
Η χαρά του κόσμου δε σε ζύγωσε.
Α, αχ πουλί μου ξένο βρες μου έναν σκοπό
γράφω δυο λογάκια πως τον αγαπώ.
Μόνη πως θα ζήσω δίχως συντροφιά
βρε ψυχή μου δώσ’ μου την παρηγοριά.
Σύννεφο βροχούλα μίλα μου κι εσύ
πες μου ένα ψέμα πως θα ξαναρθεί.