Eins og dalalæðan
skreið um hlíðarnar
við læddumst hljótt um stræti borganna
Frá óttu fram á miðjan morguninn
hljóðrænt myrkur streymir um mín vit
Á dauðans vængjum svíf
fram á rauða nótt
Á dauðans vængjum svíf
Frá náttmáli uns dagur r´s á ný
með ljós í flösku fram á rauða nótt
við drukkum í okkur fegurðina
Af sárri reynslu, og bitri, vitið vex
Á dauðans vængjum svíf
fram á rauða nótt
Á dauðans vængjum svíf