Ό,τι για ν’αρχίσει τελειώνει
απ’το σκοτάδι στο φως όλα φαίνονται αλλιώς
νιώθω τη σιωπή να παγώνει
μια βουτιά στο κενό πέφτω και δε μιλώ
Κι εσύ πας όλο πίσω στο χρόνο
με γυρνάς όλο πίσω στο πόνο
με ρωτάς πώς περνάω κι ας με βρίσκεις εδώ
τα κομμάτια μου να μετρώ
Μη σε νοιάζει πώς περνώ
ταξιδεύω στο κενό
κι έτσι γύρω απ’τον εαυτό μου γυρνώ
πράγματα δικά σου ξεχνώ
Για ότι κι αν μιλήσεις πληγώνει
στα τυφλά προσπαθώ να ξεφύγω από εδώ
κι αν τώρα το φιλί μου ματώνει
ένα αντίο δειλά βάζω φωτιά στα παλιά
Κι εσύ πας όλο πίσω κι ο χρόνος
σε αφήνει να στέκεσαι μόνος
να ρωτάς πώς περνάω κι ας με βρίσκεις εδώ
τα κομμάτια μου να μετρώ
Μη σε νοιάζει πώς περνώ
ταξιδεύω στο κενό
κι έτσι γύρω απ’τον εαυτό μου γυρνώ
πράγματα δικά σου ξεχνώ