Στοίβες βιβλία και ψαλμοί
σε έναν με δίχως νόημα βωμό.
Κορφές φαντάζουν μέσα μου,
κορφές και κατρακύλες...
Κι όταν τους έλεγα
δεν είμαι εγώ για όλα αυτά,
χαμογελούσανε κρυφά με ειρωνεία
Όταν με βλέπουνε με θύμησες να ζω,
τον εαυτό τους μακριά τραβάνε.
Κι άμα στο σήμερα προκλητικά σταθώ,
τότε με αφήνουν μόνο.
Τα θέλω μου όλα χάνονται
σαν χτύπος της βροχής στην πόρτα.
Πόσο θα ήθελα να έρθει μια μπόρα, μια βροχή
μια μπόρα δυνατή,
καταμεσής στη χτυπητή λιακάδα...