Μες στη σιωπή τα δάκρυά μου πέφτουνε στο χώμα
λουλούδια μοιάζουν που δεν άνθισαν ακόμα,
τα παίρνει ο αέρας, στην αυγή κάνω κρυφά μια προσευχή,
να ξαναρθείς, να ξαναρθείς.
Έφυγες και ζω με αναμνήσεις,
έφυγες και ζω με ψευδαισθήσεις,
άσε με να λέω πως σ’ εμένα θα γυρίσεις,
άσε με να λέω πως σ’ εμένα θα γυρίσεις.
Μες στη σιωπή οι αναμνήσεις με βρίσκουν πάλι μόνη,
και σκοτεινιάζει ο ουρανός που τ’ όνειρο τελειώνει,
έχω μια πίκρα στην ψυχή μα κάνω μέσα μου μια ευχή,
να ξαναρθείς, να ξαναρθείς.
Έφυγες και ζω με αναμνήσεις,
έφυγες και ζω με ψευδαισθήσεις,
άσε με να λέω πως σ’ εμένα θα γυρίσεις,
άσε με να λέω πως σ’ εμένα θα γυρίσεις.