Αθήνα μου πως να στο πω
σαν μάνα μου σε αγαπώ
και πιο πολύ ακόμα
Κι απ’ τη ζωή σαν κουραστώ
θα `θελ’ Αθήνα να θαφτώ
μες στο δικό σου χώμα
Τα βράδια σου τα τρυφερά
όταν τα δίχτυα τ’ αργυρά
του φεγγαριού με πιάνουν
και τα μαβιά τα δειλινά
π’ αλλού δεν τα `δα πουθενά
ποτέ να μην πεθάνουν
Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου ας πουν
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοι
και παιδιά σ’ αγαπούν
Με ήλιο η και με μπόρα
μ’ αρέσεις Αθήνα γιατί
όλη η γαλάζια μας χώρα
στα χέρια σου Αθήνα μου
έχει χτιστεί