Βραδινές οι ώρες, βραδινός κι ο πόνος,
ο οντάς μυρίζει κάπνα και πιοτό.
Είπα με τον ύπνο θα τα καταφέρω
από τον καημό σου για ν’ απαλλαγώ.
Κάπνιζα τσιγάρα, σκέτα δηλητήρια,
άδειαζα ποτήρια για να ζαλιστώ.
Μα η κακή μου μοίρα μπήκε μες στη μέση,
σ’ έφερε στη σκέψη, και πώς να κοιμηθώ;
Στο νεκρού μου γέρου τη φωτογραφία
έπεσ’ η ματιά μου, τον παρακαλώ
νά ’ρθει στ’ όνειρό μου, να μου πει δυο λόγια.
Από το βραχνά σου πώς να λυτρωθώ;
Κάπνιζα τσιγάρα, σκέτα δηλητήρια,
άδειαζα ποτήρια για να ζαλιστώ.
Μα η κακή μου μοίρα μπήκε μες στη μέση,
σ’ έφερε στη σκέψη, και πώς να κοιμηθώ;