Κράτησα την εικόνα σου για λάφυρο
έμεινα να κοιτάζω απ’ το παράθυρο,
έφυγες κι όπως σήκωσες το χέρι,
έσβησε το καλοκαίρι.
Χίλιες στιγμές χαθήκανε στο άπειρο
μόνος γυρνώ και μ’ ένα βλέμμα ανάπηρο
λέω το παλιό τραγούδι μας στο αγέρι,
μήπως το ακούσεις και σε φέρει.
Δίχως εσένα η νύχτα είναι κάτεργο
μοιάζει το φως του φεγγαριού παράταιρο,
φίλος ο ουρανός μου στέλνει αστέρι
πιάνει η ευχή κι αυτός το ξέρει.