Beni buralarda unuttuğunu ve aynı yerde durduğumu
Bilmiyorsun tabi şu köşede aynı kaldırımda olduğumu
Kendimi sorularla boğduğumu geceleri daha zor olduğunu
Bilmiyorsun tabi her gün benim bunlara kafa yorduğumu
Kendimi unutuyorum yapma diyip kötü şeyleri durduruyorum
Birşeyler içip olaylara ek şeyler katıp katıp uyduruyorum
Bİr bakıyorum arkama kocaman bi sıfırla uğraşıyorum
Arada birşeyler yazıp okuyup kafamı azda olsa dağıtıyorum.
Geçmişi sadece kötü hatırlayıp deli gibi sövdüğümde.
Her şarkıda bir parça bulup kendimden güldüğümde.
Daha akılda kalıyor yaptıkların hayattayken öldüğümden.
Dört kolla sarılıp hayallerimi ellerimle ben böldüğümden.
Dokunduğum hiç bir ten seni bana malesef hatırlatmıyor.
Yalan söyledim belki ama buda bir yaraya melhem olmuyor.
Durmuyorum içimden kopmaya hazır fırtınalar hiç dinmiyor.
Ne kadar içsem geceyi atlatıp sabah olur yine akşam olmuyor.
Kendimi gecelere attım bir son buldum benliğime
İçimde yaktım mumları yolumu kaybetmiyim diye
Alıştım yalanlara bunları hazmetmeye
Döndürür bu dünya kendini bazende içindekileriyle
Anlatır derdini dinleyen olmadıkça gökyüzünde sesleriyle,
Kendimi yine buluyorum derken içimi dışımamı vuruyorum
Bilemiyorum çok zaman geçti oysa bundandır irdeleyemiyorum.
Bak bu günde karaya boyadım hayalleri düşün toz pembe
Gözlerime bakamaz yalanlarıyla bu yüzden kork benden
Bunlar evrenin duyguları bakıyorum etrafa sur nerde
Buda belki müzik hayatıma koyduğum evet son perde
Buldum kendimi yarım ve bazen yarın ve bazen hayat
Her bir yanda kan akar göz yaşlarınla birleştir zamanla
Geriye kalanla tek vücut olduğun dostluğun bile palavra
Öldüğünde bozulacak bütün büyü deşilecek en derinden kadavra
Sorgularda sualsiz bir nefes bile tam alınamıyor.
İçinde onca duygu dışarı çıkmadan tek başına barınamıyor.
Koşuyorsun gördükçe bir türlü kollar sarılamıyor.
O bahsettiğimiz aşka ölmedikçe galiba varılamıyor.