Okurdum hep kitapları içinde boşça yazsalar da sabahları uyanmalar ve kolpalar yanımda ilki tam bi fiyaskoydu adını bile unuttum sonuncusunu çok severdim adımı bile unuttu zorbalarla uğraşmakla geçirdim yıllarımı ilk kavgamda dayak yedim oldukça ağırdı yıllar geçtikçe serice attım yumruklarımı 3 kuruşluk sevincimdir rezil yüzünü görmek uzattılar çevirmedim sattılar üzülmedim zamanında yettiğince gördüm hüzünleri yaşadım en ağırını düzen budur dedim böyle gelmiş böyle gider rahat dur dedim param parça ellerim patladı duvarlar ve ter içinde uyanmalar içimde korkularla bende salladım bi tane onlar bana vurdukça aynı sıkıcı döngü dünya yerinde durdukça.
Nakarat:
Damarlarımda kan kalmadı sinekler harcadı duvarlarda kan izleri hayatlar harcanır öyle attım yumruklarımı kafama göre böyle kelimelerle delicesine bende böyle
Mafsal:
Rüzgar olsam alıp esip götürsem her şeyi o benim her şeyimdi tek bişeydi mutluluk sarıp içildi dalıp gidildi rüyalarla yaşanır oldu oyarlar ya korku doldu o yerlerde kaybolurdular ya bıktım artık sıkıldım aktım artık rhymelarımla her bi ritme 3 kelamla duyarsız oldum elim yazdı dilim tutuldu sigara yaptı benim işimde sonum da belli senin sonun çelişki bundan sonra böyle yapılması gerekli bilmem anlatabildim mi derdimi ben geri çekilmem yürürüm önüme bakmadan sen gördün ölüme terk edildin hepten tek bi elden dayananlar dayatılana kadar mı sürecek mafsal hep zafer mi görecek tabii ki evet baktım çok karışıktı alışılmışın dışında kaldı yaptığım sen ne yaptın…
Nakarat:
Damarlarımda kan kalmadı sinekler harcadı duvarlarda kan izleri hayatlar harcanır öyle attım yumruklarımı kafama göre böyle kelimelerle delicesine bende böyle