Nakarat:
Kaybederim azabı zaten ağzı lal bu karanlık
Aradı canımı birkaç cümle kaldım; al bu kadardı halim
Yenilip öldü düşüm yüzünden
Ah, neden siyahım üşür? Gel
Verse 1:
Cihana bozulur; yorulur arada kafam
Duramam bu satırları karalamadan
Yazaram, gün güzel gözlerini aralamadan
Gece düşer eve; gece ben yazarım
Derim harama vatan
Ölümün kıymıkları yarama batar
Canım acır ama yürürüm
Cenk meydanında barış sebepleri aramak hatam
Yazarım; ama sapa ve diken yol
Şiirler ağlıyor bana vekilen
Dört yanımda dolaşıyor kara kediler
Nefes almak için bile 'para” dediler
Yazarım; sözü yalan edilen
Güzüm soğuk; sor bana yazım nasıldı?
Kaç filiz ekmişim açmamış çiçek
Çöllerim ormana darılmasın mı?
Nakarat:
Kaybederim azabı zaten ağzı lal bu karanlık
Aradı canımı birkaç cümle kaldım; al bu kadardı halim
Yenilip öldü düşüm yüzünden
Ah, neden siyahım üşür? Gel
Verse 2:
Doğru söylemek deme görevin
Bastığım yerlere basmayı dene görelim
Çok sızım var
Bugüne gelmek adına çok bedel ödedim
Bana borçlu kalanları yazdım
Ölüme adak adadım yar
Maddenin yerini alamaz akıl
Dolu olman yetmez
Hayattaki bütün boşluklarımızı para kapatır
Felek, leşimi ara bakalım
Beni vurdun ama yaramı kanatamadın
İsteme; kimseye yetekecek ben kalmadı benden
Sadece bana kadarım yar
Körpe kanım.
Yağmurları izler de gider seli örnek alır
Herkes masum doğar
Fakat çok azımız öyle kalır
Nakarat:
Kaybederim azabı zaten ağzı lal bu karanlık
Aradı canımı birkaç cümle kaldım; al bu kadardı halim
Yenilip öldü düşüm yüzünden
Ah, neden siyahım üşür? Gel