Το μυαλό μου θολώνει, η ψυχή μου πονά,
η ζωή μου τελειώνει και αρχίζει ξανά,
τόσες ώρες κλεισμένη στο δωμάτιο αυτό,
στην σιωπή του χαμένη, μια σου λέξη ζητώ
και πίνω και πίνω να ξεχάσω.
Βασανίζομαι όταν μ’ άλληνε γυρνάς,
βασανίζομαι, μια ζωή με τυραννάς,
βασανίζομαι, κάνω πράγματα τρελά,
περπατάω στα τυφλά, στο κενό βυθίζομαι.
Μόνη μέσ’ στο σκοτάδι σαν σκιά περπατώ,
τα δικά σου σημάδια δεν μ’ αφήνουν λεπτό,
πολεμάω να σβήσω την δική σου μορφή,
όμως πώς να νικήσω τη φωτιά στο κορμί
και πίνω και πίνω να ξεχάσω.
Βασανίζομαι όταν μ’ άλληνε γυρνάς,
βασανίζομαι, μια ζωή με τυραννάς,
βασανίζομαι, κάνω πράγματα τρελά,
περπατάω στα τυφλά, στο κενό βυθίζομαι.
Βασανίζομαι.