Góða tungl um loft þú lÃður,
ljúft við skýja silfur skaut.
Eins og viljinn alvalds býður,
eftir þinni vissu braut.
Ãllum þreyttum, ljós þitt ljáðu,
læðstu um glugga sérhvern inn.
Lát à húmi, hjšrtun þjáðu
huggast blÃtt við geisla þinn.
Góða tungl um gštur skÃrðar
gengur þú og lýsir vel.
Ãar er setti sér til dýrðar,
Sjálfur Guð, þitt bjarta hvel.
LÃt til vorra lágu ranna,
Lát þitt friðarandlit sjást.
Og sem vinhýr všrður manna
vitna þú um drottins ást.
Góða tungl à geislamóðu
glansar þú à stjarnasæ
og með svifi hvelfist hljóðu
hátÃðlega' à næturblæ.
Ãú oss færir, frá þeim hæsta
fšÃ°ur mildan náðar koss,
og til morguns, gullinglæsta,
góða tungl þú leiðir oss.