Αχ, το απαλό της χέρι
κανείς δεν τόλμησε ν`αγγίξει.
Το ζευγάρι των χειλιών της
η πορφυρή ομορφιά
μόνο για φιλιά ήταν πλασμένο
αχ, μάνα μου, μόνο για φιλιά.
Αχ, μαύρα μάτια είχε αυτή
το φως και η σκιά μέσα τους παλεύαν.
Στο μέρωπό της έτρεμε η παιδική δροσιά
αχ, μάνα μου.
Και έγινε σκοτάδι, και έγινε νύχτα
ήσυχα φιλήθηκαν, σκιά με σκιά.
Μετά την καρδιά της του`δωσε
αχ, μάνα μου, την καρδιά της.