Στο τίποτα γεννήθηκε της σκέψης το σκοτάδι
στου ποταμού το πέρασμα σ’ αναζητώ ζωή μου
απ’ τις σιωπές που έκλεψαν το τελευταίο χάδι
και μέσα από τα μάτια σου κερδίζω την πνοή μου.
Αν είχε τ’ αύριο ρωγμές θα χάνονταν στη λήθη
θα `ταν οι λέξεις κι οι στιγμές της λησμονιάς οι μύθοι.
Στην παρακμή η πρόοδος νηφάλια υπάρχει
κι ο χρόνος διαισθάνεται τη νέα μας πορεία
που ποιητές εμπνεύστηκαν με στίχους τρομαγμένους
στον κόσμο που ορίζεται με μια αυτοχειρία.