Άντε δώδεκα χρονώ κορίτσι,
άντε χήρα πάει στην μάνα του,
άντε τα στεφάνια στην ποδιά του
κι έκλαιγε τον άντρα του.
Άντε σώπα κόρη μου μην κλαίγεις,
άντε και ξαναπαντρεύεσαι,
άντε και τα μαύρα θα πετάξεις κι έτσι ελευθερώνεσαι.
Άντε μη μου Λες καημένη μάνα,
άντε για να ξαναπαντρευτώ,
άντε σαν τον πρώτο μου τον άντρα
άντε δε θα τόν’ ε ξαναβρώ.
Αχ χήρα η κακομοίρα μικρή μικρή!
Ατέ εγώ τα μαύρα δεν τα βγάζω,
άντε θα κλειστώ σ’ ένα κελλί,
άντε πες κι εσύ καημένη μάνα πως δεν έχείς πιά παιδί.
Γεια σου Αμπατζή μου !