Κάτου στη γεια σας παιδιά κάτου στην Αχερουσία
κάτου στην Αχερουσία είμαι ο ίσκιος του Παρία
κι όνειρο κι αμάν αμάν κι ονειρολαθρεπιβάτης
τριγυρνώ λαμνοκοπώντας στα ασημόχυτα νερά της.
Μέσα στις όπως τ`ακούς μέσα στις νεροσπηλιές
λούζομαι τους σταλακτίτες αγιασμοδροσοσταλιές
τις ψυχές κι αμάν αμάν με τα λευκοσέντονά τους
σεργιανίζω με τα έρμα κολυβοκτερίσματά τους.
Κι είναι γε βάλτε να πιω κι είναι γέροι και γριές
και παιδιά παληκαρούδια και λουλουδοκοπελιές
κι η καρδιά κι αμάν αμάν κι η καρδιά μου είναι βαριά
κι ούτε το κρασί δροσίζει του φρουρού τη μοναξιά.
Κι όπως κα αλήθεια λέω κάνει κύκλους το νερό
μια ευχή καταραμένη τρώει το δόλιο μου μυαλό
ποιος βαρκά κι αμάν αμάν ποιος βαρκάρης θα βρεθεί
για να πάει ως την όχθη τη δίκη μου την ψυχή.