Όπου αφήνεις ρέστα χρόνια
μαρμαρώνουνε τ’ αλώνια
κι όταν χάνεις την ώρα σου
σε χτυπάει με λύσσα η μπόρα
Όταν η ζωή κουράζει
σαν ομίχλη σε σκεπάζει
και μουγκά κάθουνται τ’ αηδόνια
στα μπετά και στα μπαλκόνια.
Έγκλημα και τιμωρία
(Είναι κρίμα κι αμαρτία κι έγκλημα και τιμωρία
να κοιτάς με απορία να μαζεύονται τα χρόνια στα μπετά και στα μπαλκόνια)
Να κοιτάς με απορία
(Είναι κρίμα κι αμαρτία κι έγκλημα και τιμωρία
να κοιτάς με απορία να φωλιάζουνε οι φάτσες στα μπετά και στις ταράτσες)
Έγκλημα και τιμωρία
(Είναι κρίμα κι αμαρτία κι έγκλημα και τιμωρία
να κοιτάς με απορία να μαζεύονται τα χρόνια στα μπετά και στα μπαλκόνια)
Να κοιτάς με απορία
(Είναι κρίμα κι αμαρτία κι έγκλημα και τιμωρία
να κοιτάς με απορία να φωλιάζουνε οι φάτσες στα μπετά και στις ταράτσες)
Άμα κόψεις τα φτερά σου
δε θα βγεις απ’ τα νερά σου
θα σου πλέξει η σκιά σου
μια τριχιά απ’ τα μαλλιά σου
Όταν η ζωή κουράζει
σαν κουβέρτα σε σκεπάζει
Τραγουδούν οι καρακάξες
στα μπετά και στις ταράτσες.
Έγκλημα και τιμωρία
(Είναι κρίμα κι αμαρτία κι έγκλημα και τιμωρία
να κοιτάς με απορία να μαζεύονται τα χρόνια στα μπετά και στα μπαλκόνια)
Να κοιτάς με απορία
(Είναι κρίμα κι αμαρτία κι έγκλημα και τιμωρία
να κοιτάς με απορία να φωλιάζουνε οι φάτσες στα μπετά και στις ταράτσες)