Άτομο επικίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία
που σκότωνε τον χρόνο του, προσάγεται με βία
σε δικαστήριο χρονικό, με χρονοδικαστές,
οργανωμένο άριστα, κοινωνικές δομές
«Το δέχεστε λοιπόν ότι είστε ο δολοφόνος;»
«Μάλιστα» αποκρίνεται, με βλέμμα απλανές,
«και τι σ’ οδήγησε σ’ αυτό, να γίνεις χρονοκτόνος,
απάνθρωπο έγκλημα, ιδιαζόντως ειδεχθές.»
«Μια θάλασσα, μια ομίχλη, ένα απομεσήμερο,
ένα φεγγάρι εδώ κι ο ήλιος παραπέρα,
τριάντα χρόνια σκότωσα, βουίζουν στο κεφάλι
η μια ημέρα έφευγε, με κυνηγούσε η άλλη.»
«Μου πρόβαλαν αντίσταση με νύχια και με δόντια
και μου ερημώσαν την ψυχή, μου ξέσκισαν το σώμα,
άλλα αμέσως πέθαναν κι άλλα με βασανίζαν,
άλλα βαριά με πλάκωναν κι άλλα με νανουρίζαν.»
Και βγήκε η απόφαση κι αρχίσαν να διαβάζουν
«Αθώος» αποφάνθηκαν, μα φεύγεις απ’ τη χώρα
και πας στον τόπο των λεπτών, της ώρας και του χρόνου,
να ξαναζήσεις μια ζωή απ’ την αρχή της τώρα.
Και πήγε και περίμενε νέα, πεινασμένα χρόνια
να του ξεσκίσουν την ψυχή και να του φαν’ το σώμα
σφίγγει τα δόντια ξέροντας πως δεν μπορεί να νιώσει
άλλο από συγχώρεση, λίγη ηδονή και γνώση.