Ως εδώ και μη παρέκει
αρκετά σ’ ανέχτηκα,
να μου λες το ίδιο ποίημα
πόσο σε βαρέθηκα.
Ασ’ το ποίημα
ασ’ το ποίημα
κάποτε ξυπνάει το θύμα,
κάποτε ξυπνάει το θύμα
ασ’ το ποίημα
ασ’ το ποίημα.
Ήρθε τώρα κι η σειρά μου
να σου πω το ποίημα μου,
το φαντάζεσαι μια μέρα
να `σαι εσύ το ’θύμα μου;
Ασ’ το ποίημα
ασ’ το ποίημα
κάποτε ξυπνάει το θύμα,
κάποτε ξυπνάει το θύμα
ασ’ το ποίημα
ασ’ το ποίημα.