Ώρα εφτά τρομαγμένη ξυπνώ, στ’ όνειρό μου είδα σύννεφο μαύρο.
Ένα κόκκινο αστέρι καθότανε πάνω του, μιλώντας μια γλώσσα παράξενη
όλο φωνήεντα σα μωρού παιδιού.
Στον ύπνο σου αν δεις μωρό, έλεγε η γιαγιά μου κουνώντας το κεφάλι δεν είναι
καλό καθόλου καλό στενοχώρια κι’ ατυχία στενοχώρια κι’ ατυχία.
Ώρα εφτά και μισή με καφέ προσπαθώ να ντυθώ έχω αργήσει.
Έξω η πόλη γκρινιάζει, φωνές κι’ αυτοκίνητα το τζιν δε μου μπαίνει ζορίζομαι.
Άδειο στομάχι μου κάνε υπομονή δαγκώνω μια μπουκιά ψωμί μήπως και
γλυκάνω του ονείρου μου τη γεύση δεν ήταν καλό καθόλου καλό στενοχώρια κι’ ατυχία στενοχώρια κι’ ατυχία.
Ώρα εννιά στο ταξί μ’ άλλους τρεις λαϊκά τραγουδούν στα ηχεία
βρέχει κι’ έχει πορεία ακούω τα συνθήματα ν’ αλλάξει ζητάνε ο κόσμος μας
πέτρα στομάχι μου άδεια μου ζωή.
Ανάβω ένα στριφτό βαρύ, μήπως το τσιγάρο με κάνει να ξεχάσω
πως είδα ένα κακό όνειρο κακό στενοχώρια κι’ ατυχία
στενοχώρια κι'ατυχία.
Δέκα η ώρα στο γιατρό σκοτεινή, περιμένω ν’ ακούσω τα νέα.
Μ’ αρρωσταίνουν τα φώτα γυρνάει προς το μέρος μου ρωτάει
να μάθει τι σκέφτομαι στέκεται όρθιος σηκώνομαι και’ γω.
Υπογράφει ένα μπλε χαρτί μου λέει όλα εντάξει αυτό που περιμένω.
Είναι θετικό το τεστ μου θετικό ποιος τι χάρη σου μου λέει
έλα γέλασε μου λέει χαρά και ευτυχία χαρά και ευτυχία.
Μάνα μου που ξαγρυπνάς εκεί ψηλά στον ουρανό κι’ ανησυχείς
για μένα εδώ στη γη που υποφέρω που προσπαθώ να γιατρευτώ
μετά από ένα χωρισμό.
Μάνα μες τη κοιλιά μου μεγαλώνει ένα μωρό.
Εγώ που όλα τα έμαθα και τίποτα δεν ξέρω θα γίνω μάνα, μάνα μου.