Απο μικρό με χαίρονται
τα έρημα τα ξένα,
(πόσα φαρμάκια και
χολές δεν έχουν ποτισμένα) χ2
Κουράστηκα στη ξενητειά
για χρόνια να γυρίζω
(κι όσα μικρός αγάπησα
να μην τα αντικρίζω) χ2
Να ήταν να γινόμουνα
πουλί να φτερουγούσα,
(για να ‘βλεπα για μια
στιγμή αυτούς που αγαπούσα)χ2
Να ήμουνα ναυτόπουλο,
θάλασσα να περάσω,
(στο τόπο μου να ξαναρθώ
και πια να ξαποστάσω)χ2