Ξημερώματα κι έχω λόγο να μην κοιμάμαι
αφού να ονειρευτώ δεν τολμάω γιατί φοβάμαι
τον ήμερο χείμαρρο που λέγεται μυαλό
αφού τα όνειρα συνήθως δε μου βγαίνουν σε καλό
Πώς να στο πω; Όποτε τόλμησα να το κάνω
πάντα υπήρχε ένας εφιάλτης να μου χαλάει το πλάνο
που δεν τον υπολογίζεις με εξισώσεις και με νούμερα
και όσα είχα πει χίλιες φορές μου γυρίσανε μπούμερανγκ
Φαντάσου ενώ δεν το περίμενες ποτέ
ξαφνικά να σου `λεγαν πως διαλύεται η οικογένειά σου
Κι εκείνοι που υπολόγιζες δίπλα σου στα δύσκολα
να σ’ έχουν παρατήσει και να χλευάζουν ασύστολα
Ε; Πώς σου φαίνεται για αρχή;
Μην πω βαριά κουβέντα σίγουρα θα είχες πικραθεί
Θα συνειδητοποιούσες ότι όλα όσα ζούσες
θα διαλύονταν αν δεν είχανε ήδη διαλυθεί
Και η πόζα, δεν ωφελεί σε τίποτα απέναντι στον πόνο
που έρχεται να σε διαλύσει σαν μπουλντόζα
Τόσα, και τόσα, πόσα ν’ αντέξω, πόσα;
Ισχύει η παροιμία τα κόκαλά μου τσακίσανε με γλώσσα
και δεν νοιάστηκαν καθόλου
οι θιασώτες της πνευματικότητας του κώλου
να με πατήσουν κάτω σαν να ήμουνα σκουλήκι
για να ζήσουνε σαν ήρωες του Sex and the city
Γι’ αυτό με λύπη, σας κοιτώ στα μάτια, πάντα
γιατί φάγατε αμάσητη την προπαγάνδα
και κανονίζετε το status της ζωής σας
μέσα από μια γαμημένη ενός facebook λεζάντα
Μα δε με κάνατε όμοιό σας ακόμη
Είναι όπως τα βόδια του Γηρυόνη
Από τη μέση για να βγάλω από μια στήλη στίχο κι άλλο
Για να δούμε ρε καριόληδες αν η πέτρα ματώνει.
Και κάθε φορά που βλέπεις ο Ρ.Φ. δεν είμαι εγώ
γιατί αλυσοδεμένο μου κρατάει το μυαλό
Κι αν νομίζεις πώς με ξέρεις έχω κάτι να σου πω
πίσω από το πρόσωπό μου έχω κι άλλο ένα κρυφό.
Θες να μάθεις αν το ζω αλάνι;
Κόψε μια φλέβα μου να δεις που θα κυλήσει μελάνι
Από τους λίγους που είν’ MC και τον MC δεν παριστάνει
Δώσ’ μου όλα τα τετράδια του κόσμου πάλι δεν φτάνει
να γράψω όλα όσα σκέφτομαι και νιώθω
Ραπάρω από καρδιάς γι’ αυτό ποτέ δεν βγαίνει νωθρό
Κάθε ραπ μου σε κάθε μέτρο και κάθε μπότα
και να ξέρεις πριν το γράψω έχω χύσει δάκρυα και ιδρώτα
Ρώτα, για τον Ρ.Φ. στη γύρα μα πρώτα
ή βούλωσε το στόμα σου ή μίλα με γεγονότα
κι έλα, εκεί που ζω να σου κοπούν τα γέλια
Ψυχάκηδες του κώλου που μου μιλάτε για τρέλα και παράνοια
Ιδέα δεν έχετε για όσα λέτε
Βλέπεις άλλοι γράφουν όσα ζουν και άλλοι παίρνουν δάνεια
Κυρίες που το παίζουν αληταρίες
και όσα πλασάρουν για εμπειρίες τους τα είδαν σε ταινίες
Γάμησέ τα!Τολμάς να με λες φλώρο εσύ;
που τα δώρα του Άη Βασίλη είναι τα μόνα σου πακέτα;
Μπουκέτα τόσα που έχω φάει από τη ζωή
θα είχες πετάξει ρε μαγκάκο στον πρώτο γύρο πετσέτα
Αφού είσαι φούσκα, έτοιμη να σκάσει
και αν νομίζεις πως με έμαθες μάθε πως είμαι κάτι σαν μπαμπούσκα
Ο άνθρωπος που άνθρωπο κρύβει και άνθρωπο κρύβει
και θα χαθείς κάπου μέσα μου αν με βλέπεις σαν παιχνίδι
Στο μανίκι δεν κρύβω άσσο μα κρύβω ντάμα
που `χει λιώσει στο κλάμα σαν την ίδια μου τη μάνα
Και ένα Ρήγα σαν πατέρας που σου κόβει το βήχα
Γι’ αυτό μάθε να συμπεριφέρεσαι μωρή πουτάνα
Είναι η πάρτη μου, κοίτα τα μάτια κι όχι την πλάτη μου
Δεν είναι ένα κομμάτι ακόμα μα ένα κομμάτι μου
Είναι ο λόγος μου. Γάμησε το rap και το flow
Αλέξανδρος ο ασθενής και ο Ρ.Φ. ο ψυχολόγος μου.
Και κάθε φορά που βλέπεις ο Ρ.Φ. δεν είμαι εγώ
γιατί αλυσοδεμένο μου κρατάει το μυαλό
Κι αν νομίζεις πώς με ξέρεις έχω κάτι να σου πω
πίσω από το πρόσωπό μου έχω κι άλλο ένα κρυφό.