Ζω με τις νύχτες απ τα περασμένα
Κι οι ώρες δεν έχουν πια καμιά λογική
Ότι είχα το ‘χασα με ‘σένα
Την μέρα που ήρθες κι έφυγες νωρίς
Τι θέλεις να δεις
δε σε ξέρει κανείς
Χαμίνια στο πάρκο φεύγουν παγωμένα
Κλείνεις τα μάτια και φοβάσαι να μείνεις γυμνή
Σε ήχους σαν θάλασσες σε διάφανες μέρες
Στου κόσμου το αύριο φοβάσαι να είσαι εσύ