Άγνωστη ξένη, που πας και που βαδίζεις
μέσα σε δρόμους κρυφούς, αμαρτωλούς;
Γκρεμός μπροστά σου, για δε γυρίζεις;
Μήπως στην τρέλα σε έριξε ο νους;
Μέσα στη νύχτα φαντάσματα οι διαβάτες
κι εσύ κουρέλι που δέρνει ο βοριάς.
Γύρνα στο σπίτι σου, τι θες στις στράτες,
σε παρασύρει ο πόθος της καρδιάς…
Άγνωστη ξένη, που πας και που βαδίζεις;
Γύρισε πίσω και πια μην προχωρείς,
Ποιος είν’ ο κόσμος δεν το γνωρίζεις
κι αν δεν μ’ ακούσεις θα καταστραφείς…!