Παράπονο και κλάμα
ελπίδες για ένα θαύμα
ελπίδες που μου λένε πως θα `ρθεις
κι εγώ να πρέπει μόνο
την θλίψη να ενσαρκώνω
αφού εσύ ακόμα να φανείς
Κολλημένη η ματιά μες τον καθρέφτη
να κοιτάζω κάθε δάκρυ μου να πέφτει
Δεν ξέρω αν μ’ αγάπησες
για μένανε αν δάκρυσες
για μένανε αν δάκρυσες
έστω για μια φορά
Δεν ξέρω αν μ’ αγάπησες
μα τώρα με γονάτισες
και τη ζωή μου άφησες
σαν φύλο στον βοριά
Χλομό το πρόσωπο μου
να ψάχνω το εγώ μου
να ψάχνω χίλιους τρόπους να σωθώ
Να φεύγουν οι βδομάδες
κι εγώ από συμπληγάδες
να πρέπει το κορμί μου να περνώ