Χείλια απαλά, βελουδένια
που διώχνουν την έννοια
γλυκά σαν φιλούν.
Μάτια που μες στο σκοτάδι
διψώντας για χάδι
ακτινοβολούν.
Κι όμως τα χείλη σωπαίνουν
βουβά πάντα μένουν
δεν λένε σ’ αγαπώ.
Και τα δυο βλέφαρα κλείνουν
τη φλόγα που σβήνουν
και στάχτη αφήνουν.
Τα νιάτα γλέντα όσο μπορείς
ομορφούλα
και τη ζωή σου να χαρείς
ομορφούλα.
Το χιόνι θα ‘ρθει στα μαλλιά
ομορφούλα
και θα κλαιν τότε πια
τα χαμένα φιλιά
ομορφούλα.