Ω χαμηλώστε αυτό το φως
στη νύχτα τι οφελάει;
Πέρασ’ η μέρα, φτάνει πια
ποιος ξέρει ο ύπνος μου κρυφός
αν κάπου εδώ φυλάει
Πάρ’ τε το φως είναι καιρός
να μείνω πια μονάχη
Φτάνει η απάτη μιας ζωής
κάθε προσπάθεια ένας εχθρός
για την στερνή μου μάχη
Ας παύσουν πλέον οι σπαραγμοί
ας μ’ απομείνει κάτι
για να πλανέψω τη νυχτιά
να σκύψει κάπως πιο θερμή
στ’ ανήσυχό μου μάτι
Πάρ’ τε το φως είναι η στιγμή
την θέλω όλη δική μου
είναι η στιγμή να κοιμηθώ
πάρ’ τε το φως με τυραννά
μ’ αρνιέται την ψυχή μου