Πάντα νόμιζα πως είμαι πιο μικρός από τους άλλους,
μου `λειπε το θάρρος και η πυγμή
και στο σπίτι μου κορνίζα είχα όλους τους μεγάλους
λες κι αυτοί ήταν μόνο στη ζωή.
Μα σιγά σιγά μαθαίνω
και στο νόημα σου μπαίνω
βρε μυστήρια ζωή.
Είμαι και εγώ μεγάλος
όπως είναι και αυτοί
κι αν κανένας δε με ξέρει
δεν μου καίγεται καρφί.
Πάντα νόμιζα μεγάλους όσους γράφουν τα βιβλία
κι όσους ανεβάζουν τα χαρτιά
και σε μένανε αξία ούτε έδινα καμία
πίστευα του κόσμου την ψευτιά.
Μα σιγά σιγά μαθαίνω
και στο νόημα σου μπαίνω
βρε μυστήρια ζωή.
Είμαι και εγώ μεγάλος
όπως είναι και αυτοί
κι αν κανένας δε με ξέρει
δεν μου καίγεται καρφί.