Πόσοι και πόσες φορές με ξεγέλασαν
και στην ανάγκη μου μ’ αφήσαν μοναχό
και τη βοήθεια που `χα δώσει ανταπέδωσαν
με περιφρόνηση, με πίκρα και καημό.
Οι δυνατοί συγχωράνε
και ξεχνάνε
ενώ οι αχάριστοι ζηλεύουν
και χτυπάνε.
Πόσοι και πόσες φορές με προδώσανε
αυτοί που φύλαγαν τα χέρια στις καλές
όπως τα φίδια πάντα σέρνονται στα χώματα
όλες οι άπονες κι αχάριστες ψυχές.
Οι δυνατοί συγχωράνε
και ξεχνάνε
ενώ οι αχάριστοι ζηλεύουν
και χτυπάνε.