Δε θέλω την συμπόνια κανενός
τον έζησα τον κόσμο και τον είδα
είν’ η καρδιά μου μαύρος ουρανός
που κρύβει κεραυνούς και καταιγίδα
Την ώρα που ξεχείλισε ο πόνος
την ώρα που με πνίγει ο καημός
αυτήν την ώρα θέλω να `μαι μόνος
δεν θέλω την συμπόνια κανενός
Με της αχαριστίας το νερό
πόσες φορές δε μου `βρεξαν τα χείλη
ακόμα κι η γυναίκα π’ αγαπώ
ακόμα κι οι καλύτεροι μου φίλοι