Στα χείλη το χαμόγελο μαράθηκε
στα μάτια μου η σκέψη σου βροχή.
Ελπίδα η αγάπη σου που χάθηκε
κι ο πόνος μου αγιάτρευτη πληγή.
Αδυναμία μου ήσουνα κι έμεινες
και σαν το αίμα μου κυλάς μες στο κορμί μου.
Αδυναμία μου, έφυγες κι έγινε
ένα μαρτύριο ολόκληρη η ζωή μου.
Τα χέρια μου σαν φύλλα σιγοτρέμουνε
Τη σκέψη μου την πνίγει ο καημός.
Τον πόνο που τα λόγια σου μου φέρανε
τον ξέρει τώρα μόνο ο Θεός.
Αδυναμία μου ήσουνα κι έμεινες
και σαν το αίμα μου κυλάς μες στο κορμί μου.
Αδυναμία μου, έφυγες κι έγινε
ένα μαρτύριο ολόκληρη η ζωή μου.